-
Lindestraat 125
2800, Mechelen
Antwerpen, Belgium
Website: https://www.kamphuisathletics.com
Email: daan@kamphuishd.com
Phone: +32 (0)4 8681 8546
Instagram: @kamphuisathletics
“Ik behoor tot de generatie jongens die opgegroeid is met de films van Bruce Lee en Jean Claude van Damme. Mijn liefde voor martial arts zette me aan tot het beoefenen van judo, Jiu Jitsu, boksen, Thai boksen, Aikido, Tai Chi en sinds 2003 Krav Maga, waarbij ik in Den Haag les kreeg van Martijn Bos. Op zijn advies fietste ik van Delft naar Den Haag zodat ik nog wat extra uit mijn training bij hem zou halen.
Wat me aantrok aan Krav Maga was het stukje zelfvertrouwen wat je meekrijgt door zelfverdediging te leren. Ik had een aantal situaties meegemaakt in het uitgaansleven, waar ik me onveilig bij voelde. Naast een aantal vechtpartijen, ben ik een keer met een mes bedreigd en overvallen. Als je getraind bent in Krav, voel je je in dat soort situaties een stuk zelfverzekerder.
In 2019 kwam ik via Instagram het boek van Martijn tegen “Trojan Workout: the Fast Track to a Sharper Mind and a Stronger Body”. Ik ben het gewend om op sportief vlak ergens in te duiken en er vol voor te gaan. Ik ben de app gaan downloaden en de methodiek gaan beoefenen, om vervolgens na enkele maanden voor persoonlijke groei deel te nemen aan certificatie. Destijds waren mijn spieren nog niet uitgerust voor de explosieve krachttraining van Trojan Workout. Ik deed aan hardlopen en zwemmen, waarbij je vooral lange spierbewegingen maakt. In korte tijd kom je met Trojan Workout snel verder. Je wordt heel snel, heel sterk. Het was nooit mijn bedoeling geweest om erin te gaan lesgeven, ook al komt dit nu zo op mijn pad.
Mensen onderschatten het mentale gedeelte van een sportief leven. Sporten en een actief leven leiden is niet alleen fysiek, het is juist mentaal ook veel werk. Mensen beginnen het jaar vol goede voornemens, maar raken gaandeweg hun motivatie kwijt. Daar heb ik zelf ook natuurlijk wel eens last van. In mijn geval betekent dit nog vroeger opstaan om te kunnen sporten dan dat ik normaal al doe; rond een uur of vijf ’s en met sommige diensten zelfs om drie uur ’s ochtends.
Wat ik dan doe om mezelf toch tot sporten aan te zetten is om mezelf met bijvoorbeeld een handicap te visualiseren. Ik leef me dan in hoe het zou zijn om mezelf uit bed te slepen, aan te moeten kleden en in de rolstoel te gaan zitten. Ik maak het moeilijker en zwaarder voor mezelf, waardoor het daadwerkelijke handelen juist weer veel makkelijker gaat en met een gevoel van dankbaarheid. Dezelfde visualisatietechniek pas ik ook toe tijdens het sporten. Als ik bijvoorbeeld met een kettlebell zwaar aan het verzuren ben, dan ben ik dankbaar voor hoe licht de training is. Tijdens de training denk ik dan vaak terug aan de zomer in Mongolië, waar ik de familie van mijn vriendin hielp om een kuil uit de rotsen te graven. De Trojan Pose heeft me er toen echt doorheen geholpen, anders was ik door mijn rug gegaan van de pijn.”